آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی

 

جملات شرطی جملاتی هستند که در مورد عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و پیامدهای آنها بحث می کنند.

ما از آنها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنیم که چیزی درست است یا فقط در صورتی اتفاق می‌افتد که چیز دیگری درست باشد یا اتفاق بیفتد؛ یعنی فقط تحت یک شرایط خاص. جملات شرطی کامل حاوی یک بند شرطی (اغلب به عنوان if-clause شناخته می‌شود) و پیامد آن (results) است.

 

به نکات زیر در مورد جملات شرطی دقت کند:

*** در زبان انگلیسی چهار نوع جمله شرطی وجود دارد.

*** استفاده از ساختار صحیح برای هر یک از این انواع مختلف مهم است، زیرا آن‌ها معانی مختلفی را بیان می‌کنند.

*** هنگام استفاده از حالت‌های شرطی مختلف به زمان فعل توجه کنید.

*** وقتی بند if ( if-clause) قبل از عبارت اصلی قرار می‌گیرد، بعد از بند if از کاما استفاده کنید.

 

انواع جملات شرطی چیست؟

 

در زبان انگلیسی چهار نوع مختلف جملۀ شرطی وجود دارد. هر کدام درجۀ متفاوتی از احتمال وقوع یک موقعیت را بیان می‌کنند یا در شرایط خاصی رخ می‌دهند.

 

1.جملات شرطی صفر یا zero conditional sentences

2.جملات شرطی نوع اول یا first conditional sentences

3.جملات شرطی نوع دوم یا second conditional phrases

4.جملات شرطی نوع سوم یا third conditional phrases

جملات شرطی از دو بخش تشکیل شده‌اند:

1. یک جمله فرعی (a subordinate clause) که یک وضعیت غیر واقعی را توصیف می‌کند. بند فرعی یک جمله شرطی معمولاً با حرف ربط «if» شروع می‌شود. این اغلب با یک «then» در ابتدای بند دوم جفت می‌شود؛ با این حال، گنجاندن «then» اختیاری است.

مثال:

If you want to visit your grandparents, then you should take the subway.

اگر می‌خواهید به دیدن پدربزرگ و مادربزرگتان بروید، پس باید با مترو بروید.

 

نکته: وقتی از جملۀ فرعی در ابتدای جمله استفاده می‌شود، همیشه به دنبال آن کاما می‌آید. اگر عبارت اصلی اول باشد، نیازی به کاما نیست (و «then» نباید در جمله گنجانده شود).

 

2. یک بند اصلی (a main clause) که نتیجه این سناریوی فرضی را نشان می‌دهد.

 

نکاتی که هنگام استفاده از جملات شرطی صفر باید رعایت کنید:

 

1. جملات شرطی صفر حقایق کلی را بیان می‌کنند؛ یعنی موقعیت‌هایی که در آن یک چیز همیشه باعث چیز دیگری می‌شود. وقتی از شرطی صفر استفاده می‌کنید، در مورد یک حقیقت کلی یا به عبارتی دیگر از یک واقعیت علمی صحبت می‌کنید تا یک نمونۀ خاص از چیزی. زمان آن اکنون یا همیشه است و وضعیت آن وقعی و ممکن.

 

Present simple (100% possibility)

If + present simple (50% possibility)

 

به عنوان مثال:

 

If you put water at zero degrees, it freezes.

اگر آب را در دمای صفر درجه قرار دهید، یخ می‌زند.

 

If you don’t brush your teeth, they decay.

اگر دندان‌هایت را مسواک نزنی، خراب می‌شود.

 

2. شرطی صفر همچنین اغلب برای ارائۀ دستورالعمل‌ها، با استفاده از جملات دستوری (imperatives) در عبارت اصلی استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

If you don’t know how to study, call me to present you some instructions.

اگر نمی‌دانید چگونه مطالعه کنید، با من تماس بگیرید تا به شما دستورالعمل‌هایی ارائه بدهم.

 

If you want to cook, ask her for help.

اگر می خواهید آشپزی کنید، از او کمک بخواهید.

 

3. ...

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع صفر و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع صفر در انگلیسی سر بزنید.

آموزش کامل جملات شرطی نوع سوم در انگلیسی

 

از شرطی نوع سوم استفاده می‌کنیم تا گذشته را به شکلی متفاوت (تغییری که در موقعیتی در گذشته پیش آمده است و نتیجۀ متفاوت آن) تصور کنیم.

 

نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع سوم باید بدانیم:

 

1. شرطی نوع سوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:

 

If + فاعل + had+ وجه وصفی ماضی (past participle) + فاعل + would have + گذشتۀ وجهی (past participle)

نکته: می‌توان جای جملۀ اگر (if-clause) را با جملۀ اصلی (main-clause) عوض کرد؛ اما در این صورت باید ویرگول (،) را حذف کرد.

 

2. زمانی که تغییری در زمان گذشته را با نتیجه‌ای در زمان حال یا تغییری در زمان حال را با نتیجه‌ای در گذشته تصور می‌کنیم، می توانیم از شرطی‌های مختلط (mixed conditionals) استفاده کنیم.

 

if + فاعل  + had + وجه وصفی ماضی (past participle) ، فاعل + would + شکل پایه‌ای فعل (base form if the verb)

 

الف) گذشته/ حال: در اینجا جمله‌ای است که نشان می‌دهد تغییر در وضعیت گذشته چگونه نتیجه‌ای در زمان حال خواهد داشت.

مثال:

If I hadn’t entered to Ferdowsi University of Mashhad, I wouldn’t have my current friends.

اگر که در دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته نشده بودم، دوستان اکنونم را نداشتم.

 

I would buy my new laptop if I hadn’t lent my money.

اگر پول‌هایم را قرض نداده بودم، الان لپ‌تاپ جدیدم را می‌خریدم.

 

ب) حال/گذشته: در اینجا جمله‌ای است که نشان می‌دهد چگونه موقعیتی متفاوت در زمان حال بدین معناست که گذشته نیز متفاوت بوده است.

 

if + فاعل  + گذشتۀ ساده (past simple) ، فاعل + would have + وجه وصفی ماضی (past participle)

مثال:

I have some important news. If it wasn’t, I wouldn’t have called you on your birthday.

خبری مهم دارم. اگر مهم نبود، روز تولدت با تو تماس نمی‌گرفتم.

 

I would have lent you my book if I currently had it.

اگر اکنون کتابم را داشتم به تو قرض می‌دادم.

 

3. ما اغلب از شرطی نوع سوم برای ابراز پشیمانی استفاده می‌کنیم. با آن به توصیف چیزهایی می‌پردازیم که متاسفیم اتفاق افتاده یا اتفاق نیفتاده است.

مثال:

If my mom hadn’t passed away, I would have had a better life.

اگر مادرم فوت نشده بود، زندگی بهتری داشتم.

 

If there hadn’t been so much traffic, I wouldn’t have been late to work.

اگر ترافیک اینقدر سنگین نبود، دیر به سر کار نمی‌رسیدم.

 

4. به عنوان جایگزین would، می‌توانیم قسمت دوم جملۀ شرطی نوع سوم را با could کامل کنیم.

مثال:

If I had stayed home 2 days more, I could have seen my father as well.

اگر دو روز بیشتر در خانه مانده بودم، می‌توانستم پدرم را نیز ببینم.

 

If I had had more time, I could have gone shopping & buy souvenirs for my aunt.

اگر وقت بیشتری داشتم، می‌توانستم به خرید بروم و برای خاله‌ام سوغاتی بخرم.

 

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع سوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع سوم در انگلیسی سر بزنید.

 

آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی

 

شرطی نوع دوم برای تصور موقعیت‌های حال یا آینده استفاده می‌شود که در واقعیت غیرممکن یا بعید است. احتمال بسیار کمی (1٪ احتمال) وجود دارد که قسمت اول جمله اتفاق بیفتد. اما اگر این اتفاق بیفتد، احتمال رخ دادن قسمت دوم 100% است.

 

نکاتی که هنگام استفاده از شرطی نوع دوم باید بدانید:

 

1. ساختار شرطی نوع دوم از فرمول زیر پیروی می‌کند:

 

If + گذشته ساده + would+ شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)

 

2. وقتی از فعل to be (am, is, are) در شرطی دوم استفاده می‌کنیم، شکل گذشتۀ آن همیشه به صورت «were» خواهد بود نه «was»؛ چه برای اشخاص جمع (you, we, they) و چه برای اشخاص مفرد (I, he, she, it).

مثال:

If I were younger, I would learn another language.

اگر جوان‌تر بودم، زبان دیگری یاد می‌گرفتم.

 

If she were my sister, she would buy a better gift for my birthday.

اگر او خواهر من بود، هدیۀ بهتری برای تولدم می‌گرفت.

 

3. ما همچنین از شرطی دوم برای درخواست‌های بسیار مودبانه استفاده می‌کنیم.

مثال:

Would you mind if I used your shoes?

اگر از کفش‌های شما استفاده کنم اشکالی ندارد؟

 

Would it be ok if I called you Ashley?

آیا اگر من شما را اشلی صدا کنم عیب ندارد؟

 

4. در شرطی نوع دوم، می‌توانیم در بند اصلی به‌جای «would» از افعال وجهی (modal verbs) دیگر نیز استفاده کنیم.

 

*** امکان‌پذیری: وقتی می‌خواهیم احتمال، غیرقطعیت یا پیش‌بینی را بیان کنیم از «may, might or could» استفاده می‌کنیم.

مثال:

If I didn’t wear warm clothes, I may have cold.

اگر لباس گرم نمی‌پوشیدم ممکن بود سرما بخورم.

 

If our property was bigger, we might build a residential and commercial building.

اگر ملکمان بزرگ‌تر بود، شاید ساختمان مسکونی و تجاری می‌ساختیم.

 

If you gave her your student card, she could take your dinner.

اگر کارت دانشجویی‌ات را به او می‌دادی، می‌توانست شامت را بگیرد.

 

*** نظریۀ محتمل:

مثال:

If I wanted to go there, I should wear suit & tie.

اگر می‌خواستم به آنجا بروم، باید کت و شلوار و کراوات می‌پوشیدم.

 

5. ما از شرطی نوع دوم برای توصیف وضعیت فعلی غیر واقعی و نتیجۀ خیالی آن موقعیت استفاده می‌کنیم.

مثال:

If I lived in an open-minded family, I would migrate to USA.

اگر در یک خانوادۀ «اپن مایند» زندگی می‌کردم، به ایالات متحده آمریکا مهاجرت می‌کردم.

 

نکته: البته می‌توان جای بند اصلی (main-clause) را با بند اگر (if-clause) عوض کرد. در این صورت دیگر نیازی به ویرگول نیست:

مثال:

I would establish a cinema in my city If I had money.

اگر پول داشتم در شهرم سینما تأسیس می کردم.

 

6. همچنین از شرطی نوع دوم برای بیان موقعیتی خیالی که در عین حال ممکن است در آینده اتفاق بیوفتد به همراه نتایج آن موقعیت استفاده می‌کنیم.

مثال:

If I ate all my meals at home, I would save $50 a month.

اگر من همۀ وعده‌های غذایی را در خانه می‌خوردم، ماهانه 50 دلار پس‌انداز می‌کردم.

 

If I had a laptop, I would learn programming.

اگر لپ‌تاپ داشتم، برنامه نویسی را یاد می‌گرفتم.

 

 

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع دوم و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع دوم در انگلیسی سر بزنید.

 

آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی

 

شرط‌ ها نتیجۀ شرایطی خاص را توصیف می‌کنند. «بند اگر» یا به عبارتی دیگر if-clause شرط را به شما می‌گوید و «بند اصلی» یا به عبارتی دیگر «main-clause» نتیجه را به شما می‌گوید. ترتیب بندها معنی را تغییر نمی‌دهد.

 

 استفاده از شرطی نوع اول در انگلیسی

 

زمانی که دربارۀ موقعیت‌هایی در آینده صحبت می‌کنیم که معتقدیم قطعی یا محتمل هستند از جملات شرطی نوع اول (first conditional) استفاده می‌کنیم.

در واقع 50% احتمال دارد که قسمت اول این جمله (عملی که پس از «اگر» آمده است) اتفاق بیفتد و اگر اتفاق بیفتد احتمال رخ دادن قسمت دوم جمله 100% است.

 

نکاتی که هنگام استفاده از جملات شرطی نوع اول باید بدانیم:

 

1. در شرطی نوع اول ساختار جمله به صورت زیر است:

اگر (if) + فاعل (subject) + مضارع ساده (simple present) + ادامه‌ ی جمله

 

If + مضارع ساده + will + infinit

 

 

مثال:

If I study hard, I will accept in Harvard University.

اگر من سخت مطالعه کنم در دانشگاه هاروارد پذیرفته خواهم شد.

 

If I earn enough money, I will help my father to improve his business.

اگر من به اندازۀ کافی پول در بیاورم، به پدرم در ارتقای تجارتش کمک خواهم کرد.

 

2. می‌توانیم به‌جای «if» از کلماتی دیگر مانند «as long as & as soon as» نیز استفاده کنیم: 

 

مثال:

As soon as I read books, I will get wise.

اگر کتاب بخوانم، عاقل خواهم شد / به محض خواندن کتاب، عاقل خواهم شد.

 

As long as I practice more, I will be more successful.

اگر بیشتر تمرین کنم، موفق‌تر خواهم بود/ تا زمانی که بیشتر تمرین کنم، موفق‌تر خواهم بود.

 

3. کلمۀ «unless» نیز می‌تواند به‌جای «if» به کار رود؛ اما معنای متقابلی خواهد داشت:

مثال:

I won’t travel to Europe, unless I find a good companion.

من به اروپا سفر نخواهم کرد، مگر اینکه یک همراه خوب پیدا کنم.

 

I will go to picnic with my friends, unless it will rain.

من با دوستانم به پیک نیک خواهم رفت، مگر اینکه باران ببارد.

 

4. به عنوان جایگزینی برای will، می‌توان قسمت دوم یک جمله شرطی نوع اول را جمله‌ای امری (imperative) کامل کرد:

مثال:

If the washing machine breaks down, wash these clothes by hands.

اگر ماشین لباسشویی خراب شود، این لباس‌ها را با دست بشور.

 

If this shirt doesn’t fit you, try this one.

اگر این پیراهن اندازه‌ات نشد، آن یکی را امتحان کن.

 

5. زمانی که می‌خواهیم برنامه‌های احتمالی را بیان کنیم، قول دهیم، اخطار دهیم، تهدید کنیم یا کسی را ترغیب کنیم:

مثال:

*** برنامه‌های احتمالی:

If I travel to Mashhad, I will visit Ferdowsi Tomb as well.

اگر به مشهد سفر کنم، از آرامگاه فردوسی نیز بازدید خواهم کرد.

 

*** قول:

If I have money, I will lend you.

اگر پول داشته باشم، به تو قرض خواهم داد.

 

*** اخطار:

If you go hiking without sunglasses, your eyes will be damaged.

اگر بدون عینک آفتابی به کوه‌ نوردی بروید، چشم‌هایتان آسیب خواهد دید.

 

*** تهدید:

If you enter my room, I will kick you out.

اگر وارد اتاق من بشوی، تو را از خانه بیرون خواهم کرد.

 

*** ترغیب:

If you help me clean the house, I will help you write your homework.

اگر به من در تمیز کردن خانه کمک کنی، در نوشتن مشق‌هایت به تو کمک خواهم کرد.

 

6. می‌توان علاوه بر «if» از «when» نیز برای معرفی شرط در اولین جملۀ شرطی استفاده کرد؛ اما معانی آن‌ها کمی متفاوت است.

نکته: زمانی از «if» استفاده می‌کنیم که شرط نامشخص یا فرضی باشد. این نشان می‌دهد که این وضعیت ممکن است اتفاق بیفتد یا خیر.

 

مثال:

 

If I don’t break up with my friends, I will become like them.

آگر با دوستانم قطع رابطه نکنم، مانند آنها خواهم شد.

 

نکته: این جمله به این معنی است که گوینده ممکن است ارتباطش را با دوستانش قطع کند یا خیر.

 

نکته: زمانی از «when» استفاده می‌کنیم که شرط قطعی یا مورد انتظار باشد. این نشان می‌دهد که این شرایط در مقطعی در آینده رخ خواهد داد.

مثال:

When I clean the house, I will go shopping.

وقتی خانه را تمیز کنم به خرید خواهم رفت.

 

نکته: در این جمله مشخص است که گوینده تمیز کردن خانه را در مقطعی در آینده به اتمام خواهد رساند.

 

برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع اول و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی سر بزنید.

صفر تا صد آموزش زمان حال ساده در انگلیسی

 

حال ساده یا present simple زمان فعلی با دو کاربرد اصلی است:

 

1. ما زمانی از حال ساده استفاده می‌کنیم که عمل در همین لحظه در حال انجام باشد.

2. زمانی که یک عمل به طور منظم انجام می‌شود (البته ممکن است بی وقفه نیز انجام شود و به همین دلیل گاها به آن «حال نامعین» نیز گفته می‌شود).

 

چگونه حال ساده را بسازیم؟

بسته به نوع شخص (اول شخص، دوم شخص، سوم شخص و …) حال ساده می‌تواند با استفاده از پایۀ فعل یا افزودن -s یا -es به پایۀ اصلی ساخته شود. در حال ساده بیشتر افعال از ریشۀ فعل استفاده می‌کنند به جز «سوم شخص مفرد».

به فعل سوم شخص مفرد -s اضافه می‌کنیم. جدول زیر مثال‌های از افعال اصلی را نشان می دهد:

 

ترجمه	مثال	شخص
من عاشق پدرم هستم.	I love my dad.	I
تو (شما) عاشقی پدرت هستی (هستید)	You love your dad.	You
او عاشق پدرش است.	He loves his dad.	He
او عاشق پدرش است.	She loves her dad.	she
این عاشق پدرش است.	It loves its dad.	It
ما عاشق پدرمان هستیم.	We love our dad.	We
آنها عاشق پدرشان هستند.	They love their dad.	They

 

نکته: تعدادی فعل نیز وجود دارد که به جای -s به -es ختم می‌شود. معمولا افعالی که به o, ch, sh, th, ss, or z ختم می‌شوند این چنین هستند:

 

Press + es = presses

فشار دادن

 

Go + es = goes

رفتن

Watch + es = watches

دیدن

Brush + es = brushes

مسواک زدن

Quiz + es = quizzes

آزمایش کردن

نکته: یک سری افعال هستند که به -y ختم می‌شوند. ما ابتدا -y را تبدیل به i می‌کنیم، سپس به آن -es اضافه می‌کنیم:

 

Carry ………. Carri + es = carries

حمل کردن

Study ……….. studi + es = Studies

مطالعه کردن

***البته استثناهاتی نیز وجود دارد:

 

Play + s = plays

پخش کردن / بازی کردن/ نواختن

Pray + s = prays

عبادت کردن

چگونه افعال حال ساده را منفی کنیم؟

 

ما برای منفی کردن اکثر افعال از افعال کمکی«do/ does + not» استفاده می‌کنیم و آن را قبل از فعل اصلی قرار می‌دهیم؛ فرمول آن به شرح زیر است:

 

فاعل + do + not + شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)

فاعل + does + not + شکل پایه‌ای فعل (base form of the verb)

نکته: ما می‌توانیم «do + not» را به اختصار «don’t» و «does + not» را به اختصار «doesn’t» بنویسیم.

 

نکته: توجه داشته باشید که فعل کمکی doesn’t برای سوم شخص مفرد و don’t برای بقیه اشخاص به کار می‌رود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر حال ساده در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان حال ساده در انگلیسی مراجعه فرمایید.

 

صفر تا صد آموزش زمان حال کامل استمراری در انگلیسی

 

گرامر زمان حال کامل استمراری در انگلیسی

حال کامل استمراری یا «present perfect continuous» (همچنین به عنوان present perfect progressive شناخته می‌شوند)، یک زمان فعل است که برای صحبت درباره چیزی که در گذشته شروع شده و در زمان حال ادامه دارد استفاده می‌شود.

حال کامل استمراری از سه بخش تشکیل شده است:

 

1. حال ساده فعل کمکی have/ has
2. وجه وصفی ماضی فعل be (been) 
3. وجه وصفی مضارع (شکل پایه‌ای فعل + ing)

 

فاعل + فعل کمکی have/ has + been + وجه وصفی مضارع (شکل پایه‌ای فعل + -ing)

 

نکته: عموما برای همه اشخاص از شکل «have» فعل کمکی استفاده می‌کنیم به جز برای سوم شخص مفرد. برای سوم شخص مفرد از شکل «has» فعل کمکی استفاده می‌کنیم.

نکته: ما می توانیم ساختار «فاعل + فعل have/ has» به صورت اختصار بنویسیم:

 

I + have = I’ve

You + have = you’ve

He + has = he’s

She + has = she’s

It + has = it’s

We + have = we’ve

They + have = they’ve

 

نکته: دقت داشته باشید که «he’s, she’s, it’s» را به ترتیب با «he is, she is, it is» اشتباه نگیرید.

 چگونه حال کامل استمراری را منفی کنیم؟

 

برای منفی کردن حال کامل استمراری فقط کافی است کلمۀ منفی‌ساز «not» را به فعل کمکی have/ has اضافه کنیم:

 

فاعل + فعل کمکی have/ has + not + been + وجه وصفی مضارع (شکل پایه‌ای فعل + -ing)

 

نکته: توجه داشته باشید که در انگلیسی بریتانیایی فعل کمکی «have» + «not» را می‌توانیم به اختصار «haven’t» و فعل کمکی «has» + «not» را می‌توانیم به اختصار «hasn’t» بنویسیم.

به جدول زیر توجه کنید:

 

ساختار منفی	ساختار مثبت
I have not (I’ve not/ I haven’t) been studying mathematics for 2 weeks. (من به مدت 2 هفته در حال مطالعه ریاضی نیستم.)	I have (I’ve) been studying mathematics for 2 weeks. (من به مدت 2 هفته در حال مطالعه ریاضی هستم.)
You have not (you’ve not/ you haven’t) been practicing your presentation for a month. (شما یک ماه است که ارائه خود را تمرین نمی‌کنید.)	You have (you’ve) been practicing your presentation for a month.(شما یک ماه است که دارید ارائه خود را تمرین می‌کنید.)

 

برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با گرامر حال کامل استمراری در انگلیسی و همچنین آشنایی با مثال هایی در این حوزه می­توانید به مقاله صفر تا صد آموزش زمان حال کامل استمراری در انگلیسی مراجعه فرمایید.