شرط ها نتیجۀ شرایطی خاص را توصیف می‌کنند. «بند اگر» یا به عبارتی دیگر if-clause شرط را به شما می‌گوید و «بند اصلی» یا به عبارتی دیگر «main-clause» نتیجه را به شما می‌گوید. ترتیب بندها معنی را تغییر نمی‌دهد.
استفاده از شرطی نوع اول در انگلیسی
زمانی که دربارۀ موقعیت‌هایی در آینده صحبت می‌کنیم که معتقدیم قطعی یا محتمل هستند از جملات شرطی نوع اول (first conditional) استفاده می‌کنیم.
در واقع 50% احتمال دارد که قسمت اول این جمله (عملی که پس از «اگر» آمده است) اتفاق بیفتد و اگر اتفاق بیفتد احتمال رخ دادن قسمت دوم جمله 100% است.
نکاتی که هنگام استفاده از جملات شرطی نوع اول باید بدانیم:
1. در شرطی نوع اول ساختار جمله به صورت زیر است:
اگر (if) + فاعل (subject) + مضارع ساده (simple present) + ادامه ی جمله
If + مضارع ساده + will + infinit
مثال:
If I study hard, I will accept in Harvard University.
اگر من سخت مطالعه کنم در دانشگاه هاروارد پذیرفته خواهم شد.
If I earn enough money, I will help my father to improve his business.
اگر من به اندازۀ کافی پول در بیاورم، به پدرم در ارتقای تجارتش کمک خواهم کرد.
2. می‌توانیم به‌جای «if» از کلماتی دیگر مانند «as long as & as soon as» نیز استفاده کنیم:
مثال:
As soon as I read books, I will get wise.
اگر کتاب بخوانم، عاقل خواهم شد / به محض خواندن کتاب، عاقل خواهم شد.
As long as I practice more, I will be more successful.
اگر بیشتر تمرین کنم، موفق‌تر خواهم بود/ تا زمانی که بیشتر تمرین کنم، موفق‌تر خواهم بود.
3. کلمۀ «unless» نیز می‌تواند به‌جای «if» به کار رود؛ اما معنای متقابلی خواهد داشت:
مثال:
I won’t travel to Europe, unless I find a good companion.
من به اروپا سفر نخواهم کرد، مگر اینکه یک همراه خوب پیدا کنم.
I will go to picnic with my friends, unless it will rain.
من با دوستانم به پیک نیک خواهم رفت، مگر اینکه باران ببارد.
4. به عنوان جایگزینی برای will، می‌توان قسمت دوم یک جمله شرطی نوع اول را جمله‌ای امری (imperative) کامل کرد:
مثال:
If the washing machine breaks down, wash these clothes by hands.
اگر ماشین لباسشویی خراب شود، این لباس‌ها را با دست بشور.
If this shirt doesn’t fit you, try this one.
اگر این پیراهن اندازه‌ات نشد، آن یکی را امتحان کن.
5. زمانی که می‌خواهیم برنامه‌های احتمالی را بیان کنیم، قول دهیم، اخطار دهیم، تهدید کنیم یا کسی را ترغیب کنیم:
مثال:
*** برنامه‌های احتمالی:
If I travel to Mashhad, I will visit Ferdowsi Tomb as well.
اگر به مشهد سفر کنم، از آرامگاه فردوسی نیز بازدید خواهم کرد.
*** قول:
If I have money, I will lend you.
اگر پول داشته باشم، به تو قرض خواهم داد.
*** اخطار:
If you go hiking without sunglasses, your eyes will be damaged.
اگر بدون عینک آفتابی به کوه نوردی بروید، چشم‌هایتان آسیب خواهد دید.
*** تهدید:
If you enter my room, I will kick you out.
اگر وارد اتاق من بشوی، تو را از خانه بیرون خواهم کرد.
*** ترغیب:
If you help me clean the house, I will help you write your homework.
اگر به من در تمیز کردن خانه کمک کنی، در نوشتن مشق‌هایت به تو کمک خواهم کرد.
6. می‌توان علاوه بر «if» از «when» نیز برای معرفی شرط در اولین جملۀ شرطی استفاده کرد؛ اما معانی آنها کمی متفاوت است.
نکته: زمانی از «if» استفاده می‌کنیم که شرط نامشخص یا فرضی باشد. این نشان می‌دهد که این وضعیت ممکن است اتفاق بیفتد یا خیر.
مثال:
If I don’t break up with my friends, I will become like them.
آگر با دوستانم قطع رابطه نکنم، مانند آنها خواهم شد.
نکته: این جمله به این معنی است که گوینده ممکن است ارتباطش را با دوستانش قطع کند یا خیر.
نکته: زمانی از «when» استفاده می‌کنیم که شرط قطعی یا مورد انتظار باشد. این نشان می‌دهد که این شرایط در مقطعی در آینده رخ خواهد داد.
مثال:
When I clean the house, I will go shopping.
وقتی خانه را تمیز کنم به خرید خواهم رفت.
نکته: در این جمله مشخص است که گوینده تمیز کردن خانه را در مقطعی در آینده به اتمام خواهد رساند.
برای اطلاع از نکات بیشتر در رابطه با جملات شرطی نوع اول و آشنایی با گرامر این جملات در انگلیسی می توانید به مقاله آموزش کامل جملات شرطی نوع اول در انگلیسی سر بزنید.